جمعه ۲۵ اسفند ۹۶ | ۱۵:۱۵ ۸۲ بازديد
پيچيدگي طراحي پردازنده‌ها هم‌زمان با افزايش سريع فناوري‌هاي متنوع كه ساختارهاي كوچك‌تر و قابل اطمينان تري را در وسايل الكترونيك باعث مي‌شد، افزايش يافت. اولين موفقيت با ظهور اولين ترانزيستورها حاصل شد. پردازنده‌هاي ترانزيستوري در طول دهه‌هاي ۵۰ و ۶۰ ميلادي زمان زيادي نبود كه اختراع شده بود و اين در حالي بود كه آن‌ها بسيار حجيم، غيرقابل اعتماد و داراي المانهاي سوئيچينگ شكننده مانند لامپ‌هاي خلأ و رله‌هاي الكتريكي بودند. با چنين پيشرفتي پردازنده‌هايي با پيچيدگي و قابليت اعتماد بيشتري بر روي يك يا چندين برد مدار چاپي كه شامل قسمت‌هاي تفكيك شده بودند ساخته شدند.
پارالليسم در سطح دستوري