جمعه ۲۵ اسفند ۹۶ | ۱۵:۱۵ ۹۷ بازديد
پيدايش ريز پردازنده‌ها در سال ۱۹۷۰ به‌طور قابل توجهي در طراحي و پياده‌سازي پردازنده‌ها تأثير گذار بود. از زمان ابداع اولين ريزپردازنده (اينتل۴۰۰۴)در سال ۱۹۷۰ و اولين بهره‌برداري گسترده از ريزپردازنده اينتل ۸۰۸۰ در سال ۱۹۷۴، اين روند رو به رشد ريزپردازنده‌ها از ديگر روش‌هاي پياده‌سازي واحدهاي پردازش مركزي (CPU) پيشي گرفت، كارخانجات توليد ابر كامپيوترها و كامپيوترهاي شخصي در آن زمان اقدام به توليد مدارات مجتمع با برنامه‌ريزي پيشرفته نمودند تا بتوانند معماري قديمي كامپيوترهاي خود را ارتقا دهند و در نهايت ريز پردازنده‌اي سازگار با مجموعه دستورالعمل‌ها ي خود توليد كردند كه با سخت‌افزار و نرم‌افزارهاي قديمي نيز سازگار بودند. با دستيابي به چنين موفقيت بزرگي امروزه در تمامي كامپيوترهاي شخصي CPUها منحصراً از ريز پردازنده‌ها استفاده مي‌كنند.
پارالليسم در سطح دستوري